نظر یک چشم پزشک را قبل از خرید عینک آفتابی جویا شوید و توصیه های او را بشنوید

عدسی ها باید تا حدی تیره باشند که چشم پشت آن راحت باشد، نه آن قدر تیره که دیدتان را کم کند

میزان کژدیسی و انحراف عدسی را حتما امتحان کنید. عینک را به چشم بزنید و به یک سطح چهارخانه ای منظم، مثلا سرامیک یا موزاییک کف نگاه کنید. سرتان را به بالا و پایین و چپ و راست حرکت بدهید و ببینید آیا خط ها همچنان صاف باقی می مانند یا خیر.

بچه ها هم به عینک آفتابی نیازمندند، مبادا برای آنها از نمونه های فانتزی که بیشتر جنبه اسباب بازی دارند انتخاب کنید. بهتر است عینک آفتابی بچه ها از بین عدسی های پلاستیکی انتخاب شود چون در صورت بروز حادثه، شیشه می تواند خطرآفرین شود.

طراحی عینک آفتابی طوری باشد که کاملا چشم ها را بپوشاند. عینک هایی که تماما روی چشم و کناره های صورت را می پوشانند، بهتر از انواع معمولی هستند و محافظت بیشتری از چشم به عمل می آورند.

کلاه های لبه دار بخش زیادی از پرتو های فرابنفش را که به سمت چشم می آید، سرکوب می کند و از ورود آن از اطراف و بالای عینک به چشم جلوگیری می کند. بد نیست در کنار عینک آفتابی، به فکر کلاه هم باشید.

سبک و مدل عینک آفتابی هر سال عوض می شود ، تنوع آنها زیاد است ، آنها از مد نمی افتند، یادتان باشد که عینک های دودی کارآمد، الزاما گران قیمت نیستند و نیاز به صرف هزینه چندانی ندارند.

اگر قرار است عدسی پلاستیکی را انتخاب کنید، دقت کنید که حتما از نوع ضد خش باشد

هنگام خرید عینک آفتابی به دنبال برچسب یا دفترچه ای باشید که میزان و نوع محافظت در آن قید شده باشد. بسیاری از تولید کنندگان و سازندگان معتبر جهانی، خود را موظف می دانند که این اطلاعات را در اختیار مشتری قرار بدهند.

بهتر است عینکی را انتخاب کنید که بین ۹۹ تا ۱۰۰ درصد پرتوهای فرابنفش نوع ب را سرکوب کند که بر روی برچسب آنها باید چهارصد نوشته شده باشد

روی برچسب بعضی عینک ها قید شده است که در برابر ( HEVنورهای مرئی پرانرژی) هم محافظت ایجاد می کنند. مطالعات جدید نشان داده که این نورهای مرئی هم می توانند باعث تخریب بلندمدت شبکیه شوند، به خصوص در بچه ها که این طیف نوری را بیشتر از بزرگسالان عبور می دهند.

روی برچسب بعضی عینک ها قید شده است که در برابربعضی از عینک ها استاندارد ۸۷.۱ANSI Z را هم دارند که البته نوعی استاندارد اختیاری است که مقاومت عدسی را در صورت اصابت چیزی به آن نشان می دهد. برای کسب این استاندارد، دو آزمایش بر روی عدسی انجام می شود. در حالت اول، یک گوی فولادی به قطر دو و نیم سانتی متر از فاصله ۱۳۰ سانتی متری بر روی عدسی انداخته می شود. و در حالت دوم، یک ساچمه فولادی شش میلی متری با سرعت ۴۵ متر بر ثانیه به سمت عدسی شلیک می شود. در هر دو حالت، عدسی خرد نمی شود و به چشم اصابت نمی کند.